Het Citaat: Dark Times

Dit prachtige nummer van Strand of Oaks maakt veel emoties bij mij los. De woorden geschreven door Timothy Showalter helpen me overtuigen dat ik sterk genoeg ben om de duisternis van vroeger te overwinnen.

Either get out or stay in
I won’t let these dark times win

JM – HEAL, Strand of Oaks

Toen ik na een optreden van Strand of Oaks in Utrecht de kans kreeg om persoonlijk aan Timothy Showalter te vertellen hoeveel bovenstaande woorden voor mij betekenen, was ik ultiem ontroerd. “Your music touched my heart” zei ik tegen hem, waarop hij mijn hand vastpakte en antwoordde “And you guys touch mine.”

Zonder er heel diep op in te gaan, was het vroeger niet zo leuk voor mij. Ik groeide op in een omgeving die niet veilig was, geen thuis was, waar depressies en psychoses ook mijn leven als kind bepaalden en ik waar al snel leerde dat het beter was me stil te houden en weg te dromen in een fantasiewereld. De wereld waar ik toen in leefde voelde letterlijk als donker; een tastbare duisternis waar ik alleen heel soms uit kon ontsnappen.

Na een lange en moeilijke tijd ben ik gelukkig uit die wereld ontsnapt. Fysiek, maar helaas niet geheel geestelijk. Nu nog steeds heb ik last van de gevolgen van PTSS (posttraumatische stressstoornis); angst, paniekaanvallen, depressieve gevoelens en herbeleving van vroeger. Maar daarnaast manifesteert het zich ook op subtiele wijze in de vorm van onzekerheid, schuldgevoel en een extreem verantwoordelijkheidsgevoel. Die dingen zijn lastig, maar je leert er wel mee leven.

De ‘dark times’ zullen nooit helemaal verdwijnen; die zijn deel van wie ik ben, of ik het nu wil of niet.

Herbeleving is echter veel lastiger omdat het zomaar kan gebeuren. Door een liedje op de radio (‘Fast Car’ van Tracey Chapman), een bepaalde geur (kruidnagel) of zonder enige aantoonbare aanleiding schiet ik weer terug in die benauwde duisternis van vroeger. Als een golf die je achteloos overspoelt. En soms is het moeilijk daar weer uit te komen.

Daarom was ik extreem aangegrepen toen ik voor het eerst bovenstaande lyrics van Strand of Oaks hoorde. Dit hele nummer voelt alsof het over mij gaat; van de tekst tot de scheurende, bijna huilende gitaar. Zoveel emoties en gevoel komen los als ik dit luister, dat het vaak moeilijk is het droog te houden.

Dit nummer kwam precies op het goede moment voorbij; toen ik echt begon te leren mijn trauma te verwerken en te accepteren. De ‘dark times’ zullen nooit helemaal verdwijnen; die zijn deel van wie ik ben, of ik het nu wil of niet. Ze zullen altijd op de achtergrond aanwezig zijn. Inmiddels weet ik echter steeds beter hier mee om te gaan, zodat ik niet wordt weggespoeld door die donkere golf. Ik zink niet naar de bodem, maar ik kan op eigen kracht weer terugzwemmen naar het oppervlakte. ‘They won’t win.’ ‘I won’t let them.’